Feiten: Mok is een huidziekte in het gebied van de kootholte. In ongeveer 90% van de gevallen komt het voor bij paarden met witte benen en een lichtgekleurde huid. Er kan dus worden aangenomen dat een lichtgekleurde huid een veel grotere doorlaatbaarheid biedt voor bacteriën en parasieten, zoals met name mijten. Mok treedt vaak op in de wintermaanden, maar is ook niet ongewoon in de herfst of de lente. Paarden met meer behang lijden sneller dan paarden zonder behang. Maar in principe is mok niet besmettelijk.
Symptomen: De huid in de kooltholte is erg geïrriteerd. Er is roodheid en vettige, slijmerige laagjes. Later verschijnen er kleine knobbeltjes en blaasjes die, wanneer ze openbarsten, tot vochtafscheiding leiden. Er ontstaat een vochtig, pijnlijk oppervlak en de vies ruikende afscheidingen en het wondvocht leiden tot een sterke korstvorming. Bacteriën kunnen via het aangetaste huidoppervlak het onderhuidsel weefsel binnendringen en een ontsteking veroorzaken, die gepaard gaat met zwelling van het kootbeengebied. De algemene conditie van het paard kan hierdoor aanzienlijk worden aangetast, wat zich uiteindelijk ook kan uiten in een belemmering van het gehele bewegingsapparaat van het paard. Als de mok zich vanuit het gebied rond de vetlok hoger naar de spronggewrichten uitbreidt, spreekt men van rasp. Deze ziekte heeft ook enorm storende effecten en kan leiden tot extreme kreupelheid.
Oorzaken: Er zijn veel verschillende oorzaken van mok bij paarden. Vaak zijn er kleine verwondingen van de gevoelige huid in de kootholte, die door bacteriën, parasieten en schimmels worden gebruikt als toegangspoort tot diepere huidlagen. Het ontstaan van dergelijke huidletsels wordt gewoonlijk in de hand gewerkt door externe factoren. Het kan bijvoorbeeld gaan om modderige uitlopen, een onverzorgde paddock, een slecht uitgemeste stal, strooisel van slechte kwaliteit en nog veel meer.
Preventie en behandeling: Vanaf het begin moeten preventieve maatregelen worden genomen om mok te voorkomen. Dit houdt met name in dat ervoor moet worden gezorgd dat de paarden een schone bewegingsruimte hebben en dat irritatie van de gevoelige paardenhuid in het vetlokgebied door vuil wordt voorkomen. De voeding moet zo dicht mogelijk bij de natuur staan: Met kruidensupplementen, zo laag mogelijk in proteïne en rijk aan ruwe vezels. In sommige gevallen kan de toevoeging van zink noodzakelijk zijn. Bij een lange vacht moet het haar in het gebied rond de achterbenen worden ingekort tot ongeveer 1-2 cm. Ook de gevoelige delen van de voorbenen moeten regelmatig met lauw water worden gewassen met een zacht, weinig irriterend verzorgingsproduct. Het is ook belangrijk om de huid van het paard voortdurend te verzorgen om het milieu van de huid te versterken en de natuurlijke weerstand te bevorderen.
Producten ter behandeling:
https://peelviervoeters.nl/index.php?route=product/product&product_id=180
https://peelviervoeters.nl/index.php?route=product/product&product_id=186
https://peelviervoeters.nl/index.php?route=product/product&product_id=181